Bulandım mavinin binbir tonuna
Uzandım yeşilin girdim koynuna
Sandım ki rüyanın geldim sonuna
Açtım gözlerimi, gözlerin vardı

Dolandım alemi, hasret çekerek
Usandım bazen de ümit keserek
Gecemde bir ışık buldum diyerek
Diktim gözlerimi, gözlerin vardı

Dilendim aşkını yalvarıp Hak’tan
Razıydım bir defa görsem uzaktan
Unuttum gülmeyi hep ağlamaktan
Sildim gözlerimi, gözlerin vardı

Yolunda yürüdüm, yokuş, dağ, tepe
Sen saklı diyarda, ben bir körebe
Son adım uçurum oldu mertebe
Çözdüm gözlerimi, gözlerin vardı

Hasretin dolunca, kalbimi yardım
Vuslatı ararken, yokluğa vardım
Hiç denen ilmeği boynuma sardım
Sıktım gözlerimi, gözlerin vardı

Bin zehir içerken bitmez karaftan
Sensizlik yağarken dört bir taraftan
Çıkamam diyorken sonsuz araftan
Kırptım gözlerimi gözlerin vardı

Cennette sen varsın, cehennemde sen
Çektiğim nefeste, her bir demde sen
Gittiğim her yerde, her âlemde sen
Yumdum gözlerimi gözlerin vardı

Seninle yanmışım, sende sönmüşüm
Bin defa dirilip, bin kez ölmüşüm
Bir olup aşkınla, sana dönmüşüm
Baktım gözlerime, gözlerin vardı...

Erkan Yücel