8
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1287
Okunma

Umut ve Ulaş’a…
“TÜM BU ACI YALNIZCA APTAL BİR İLLÜZYON”
Çocuktu Istanbul,
Bir çocuktu İstabul’da,
Çekmecede sakladığı kahkahalarıyla
Bulutlardan yağmuru toplar, yıkardı ellerini
Bir cennet koklardı babasından,
Bin tomurcuk açardı annesinin koynunda
Habis urlar kapladı cenetinin akciğerlerini
Açamadan kurudu tomurcuklar
Gülüşlerini çıkardı çekmeceden, umutlar topladı
Savurdu can bildiğinin koynuna
Savaş bitmemeliydi, dualar yağmalıydı gökten “O”na,
Ağlamamalıydı Umutlar,
Ve Ulaş’ılmalıydı mutlu sona…
Duamla...
Umudumla...
Sevgimle...