Yörük yürüyendir, özü Türkmendir
Türmende Türk demek özümüz bizim
Başka mana arar, sözde bazısı
Bilmeyene gardaş, sözümüz bizim

Türk’üm diyor ise, aslı yörüktür
Yörük değil ise, mutlak kırıktır
Kabul etmeyenin, özü çürüktür
Kırık türkü çalmaz, sazımız bizim

Konar göçer idik, eski çağlar da
İşimiz olmaz dı, bahçe bağlar da
Bazen ovalar da, bazen dağlar da
Yayla da geçerdi, yazımız bizim

Sürülerle, dolaşırdık, yaşardık
Deve katarıyla, dağlar aşardık
Soyu, boyu, sürdürmeyi, başardık
Yiğit olur, oğul, kızımız bizim

Yörüklük giderse, yeride dolmaz
Türk’ün balaları, geçmişin bilmez
Haksızlığa asla, tahammül olmaz
Bu yolda can verdi, bazımız bizim

Biz aynı havayı, alır, soluruz
Her yörüğü bizden, kardeş biliriz
Düğünde ve toyda, birlik oluruz
Bir birine geçer, nazımız bizim

Hem şeyh sarılıdır, benim de aslım
Asyadan göç etti, dedemle neslim
Zalime ve zulme, olmadım teslim
Yörüklük, asalet közümüz, bizim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ