1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
565
Okunma
Bir masal gibiydi, ilk denk gelişim
Dün gibi aklımda, o titreyişim
İlle de sen, ille de sen deyişim
Epeydir yoksun, bundandır durgunum
Bir ülküye bir de sana vurgunum
Gün gibi doğmuş, almıştın gözümü
Harlamıştın söneyazan közümü
Unutturdun ya bana her sözümü
Sesimse çıkmaz, sönmüyor yangınım
Bana doğmayan her güne dargınım
Teninde yüzdüm, saçlarında gezdim
Korkuyu da endişeyi de sezdim
Senden uzak düşmekten ben de bezdim
Kaderime eğildim, bitmiyor sürgünüm
Sensizim, bu ne ilk ne de son günüm
Vuslat dedim, yazdım seni alnıma
An gelip de kan sızan da bağrıma
Bir gün olsun küfretmeden yazgıma
Tanrı’dan arzum, beni senle sınasın
Alacaksa canımı, sen alasın
Cevap Yaz