Geldi geçti aklı karalı yıllar
Bizimle ne günler gördü babamız.
Sözle anlatılmaz hatıralar var
Ömrünü bu yola verdi babamız
.
Dur durak bilmedi çalıştı kış yaz
Sıcaklar kavurdu dondurdu ayaz
Kalemin yeterse haydı şimdi yaz
Dört mevsim alnında ter di babamız
.
Hayal kurar,uzaklara bakardı
Sabah ezanıyla yola çıkardı
Nasırlı elleri toprak kokardı
Evladından sonra yerdi babamız
.
Oğullar büyüttü gelinler aldı
Her biri bir başka diyarda kaldı
Evlere sığmayan torunu oldu
Muradına böyle erdi babamız
.
Bayramlarda eller giydi kuşandı
O’nun gözlerinden yaşlar boşandı
Acı tatlı nice günler yaşandı
Çilelere göğüs gerdi babamız
.
Bir yuvadan yedi yavru uçurdu
Başı dikti mertçe ömür geçirdi
Çaresizlik uykuların kaçırdı
Bir gün anlarsınız derdi babamız
.
Zalimin zulmüne boyun eğmedi
Hiç kimsenin hatırına değmedi
Bir gün üzerine güneş doğmadı
Seherde bereket gördü babamız.
.
Başı kasavetli dumanlı dağdır.
Öptüm ellerinden,ölmedi sağdır
Varlığıyla hayat bir altın çağdır
Seksen üç yaşına girdi babamız.
.
Gel Hakkı sözünü tamamla yeter
Babamın hayali gözümde tüter
Hasretlik acıdır ölümden beter
Senelerce nasıl durdu babamız...
Hayatta olan tüm cefakar babalarımızın ellerinden öpüyorum.Hayatta olmayanlara da Allah’tan rahmet diliyorum.Mevlam harmanda
yabasız,bayramda babasız bırakmasın kimseyi...