gözlerin balıkçı barınağı
kıyıları kum
-saati, kurdum
bekliyorum..


her balıkçı gibi taş çatlatan sabırla
suyu huylandırmadan
misinayı dolandırmadan
kancayı taşa takmadan
pinekliyorum..


kalbimi aşk’a bölüp
ilkin a’ takıyorum oltaya


belli ki acıkmışsın
şıp diye oynuyor şamandıra


etrafında halkalar
dalgalanırken kıyıya

usulca çekiyorum..

avuçlarımda kuş gibi çırpınıyorsun o an
lakin bu hazzı yeniden yaşamayı
ölmene yeğliyorum


suya bırakır bırakmaz gitmiyorsun hemen
önce kendine gelme faslı
peşinden kovalıyor, deniz atları
derken,
yüzgeçlerin kuş görmüş kanada dönüyor
maviye dalıp
kayboluyorsun..

ikinci denemede ..

neyse, gelelim üçe

şamandıradan anlıyorum
yemi yoklayıp yoklayıp bırakmaca oynuyorsun
oysa balık hafızalı olman gerekirdi
her seferinde yeni baştan
sabrımı taşla sınıyorsun..


son kum tanesi düşüyor
kurduğum saatte


dalga denizde olur
sen ne dersen de..


pılımı pırtımı toplarken fark ediyorum
tasını tarağını almaya geliyorsun


artık yatsıya kadar yanar mı bilmem
avucumdaki mum


kıyılarında ayak izim
kum saati senin olsun..