Anlatabilsem keşke içimden GEÇENLERİ bir bir.
Yüreğimde kopan FIRTINALARDAN başlasam.
Ve iyiyim ben YALANLARIMLA devam etsem.
Uğruna ömrümü verdiğim İNSANLARLA ve yenildiğim savaşlarla tamamlasam İTİRAFLARIMI.
Ne kadar yorgun olduğumu HAYKIRSAM keşke. Geceleri sessizce yorganı başıma çekip
İÇİMDEKİ acıyı gösterebilsem.
Ha birde insanlara olan NEFRETİMİ tarif edebilsem keşke.
SÖYLEYEMEDİĞİM Çiğnediğim SÖZLERİ saysam mesela.
Sonra NEFRETİMİ kustukça hafiflese dertlerim.
Ve unutsam GEÇMİŞİ.
İnsanların KAHPELİKLERİNİ.
Sonra yepyeni bir BEN olsam.
Pes ettiğim yerden devam etsem HAYATA.
İçten GÜLÜMSEYEBİLSEM insanlara ? Olmaz mı ? OLMAZ TABİ.
Ne ben anlatabilirim içimdeki NEFRETİ.
Ne de siz ANLARSINIZ beni.Zaten SUSTUK diye düğümlenmedimi ipler ? İÇTEN olduk diye gelmedi mi DERTLER ? En iyisimi SUSAYIM ben. İçimde kalıversin KİNİM. Duygusuz sansınlar beni yine eskisi gibi,
BEN BÖYLE İYİYİM...DESEM SADECE...