insan hiç unutur mu uykusuz gecelerini,
gündüzlere saklanıp gecelere ağlayışlarını,
eskiden tek dert sevmekti,
şimdi sevilmekten ruhsuzlaştı aşıkların bedenleri...
bildiğim huzur verirdi sevdiğimi geceleri görmek,
şimdi onsuz gecelerden kaçıyorum,
sebepli sebepsiz,
içimi sıkan dertlerden korkuyorum...
tadım tuzum yok,
gözlerimde mutsuz gülümseme,
ayaklarım da ürkek adımlar,
ellerimde silinmeyen günahlarım...
Korkuyorum,
severken bir kez daha ölmekten,
korkuyorum,
sevmekte rolü bitince gülerek gidenlerden,
korkuyorum,
ellerimi timsah bir göz yaşını silerken kirletmekten...
şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum,
anladığım tek bir şey var kayıp giden ömrümden,
hep yanlış anladık bize yanlış yapanları,
oysa hepsini güzel bir insan sandık,
masum çocuklar gibi hep oyunlarına kandık,
oysa sadece yaşayan bir kördük...
korkuyorum, korkuyorum,
içi dolu bu dünya’da,
yalnız bir insan olarak ölmekten korkuyorum...#ŞAİRbaz