Ne kadar yaklaştıysam
O kadar uzaklaştı.
Cana kıyıcı bir kıymıktı
Dokundukça daha derine kaçtı.

Çocukken kapısını tekmeleyip kaçtığımız
O acuzeden farksızdı hayat.
Oyunda kaybettiğimiz gazoz kapakları,
Yitirdiğimiz misketler,
Dikenli tellerde sönen rengarenk toplardı.

Hayat bayramdı çok kısa da olsa.
Beş yaşındaki bir çocuğun
Eline tutuşturulan pamuk şekeri,
Erimeye yüz tutmuş kar helvası,
Bazen de balonun ipi
Sıkıca parmaklarımıza dolanan.

Kıyıcı bir heyulaydı hayat
Yuvaları bozup dağıtan
Boyunduruğa vurulu bir yolcu
Esamesi okunmayan bir parya.

Babasından azar işitmiş
Küçük bir kız çocuğunun
Bükülen dudaklarıydı
Hüznü en derinden yaşayan gözleri.

Ne kadar çırpındıysam
O kadar uzaklaştı.
Cana kıyıcı bir haramiydi
Bir soyguncu, at hırsızı...

Yıkıcı bir depremin
Enkaza çevirdiği kentin
Terk edilmiş sokaklarıydı hayat
Ne kadar yaklaşırsam
O kadar anlamsızlaşan.