Her şey dengi dengine
farkında olamasakta
eksiğini tamamlıyor
gülüşler gözyaşlarına dönüşüyor bazen
bazen de şans kapıyı ummadığın anda çalıyor

merhabalar elvedayla sonlanırken
ümitsiz yolcular
ansızın geri dönüyorlar
barışıyor küs olanlar felekle
umut çiçekleri kurumaya yüz tutarken açıyor

ağaçlar her renge boyanmayı seviyorlar
mevsimlere göre
taze yapraklar olgun meyveler
sonra satıcılar alıcılar
her zamanki telaştalar
viran olmuş bir bahçe
bir bakıyorsun şenleniyor

esiyor rüzgar
kırıyor narin dalları gösterip gücünü
çocuklar büyüyor
dokunmaya kıyılmıyor goncalar gibi
göçüyor sonsuzluğa kıymetli yaşlılar
zaman akarken devleşirken acılar
ufacık paylarla geliyor sevinçler

söylendikçe hasret şarkıları
yürekleri tarifsiz bir sizi sarıyor
her şey bir eser bırakıyor ardında
zaman örterken
iyiliklerin ve kötülüklerin üstünü
şeffaf örtüsüyle
unutturmuyor
açılınca örtü
karşılaşılan manzara
toprağa bırakılan tohumun eseriyken
yine de hayretle seyrediliyor

gece ve gündüz yorulmuyorlar
birbiriyle yarışmaktan
bir derin yaralar üflemekle geçmiyor aylarca yıllarca
bir de yazgılar değişmiyor
her kalbin duvarında asılı çerçeve
dilemekle dolmuyor.

Nuran KARACA
(Susmaz Şiirler)
22:37 25.03.2019