Belki de saklandığımız yerden çıkma vakti
Arındırmalı ruhu tüm korkulardan şimdi
Boşluğa savrulan uçurtma misali
Kayıp çocukluğu bulma vaktiydi.

Nerede diye soran gözlerle,
Tutunduk bir dala endişesiyle,
Bir yabancı gibi bakarken geçenlere,
Belki de gerçekler önüne geldi.

Sustuk, korktuk belki de sakladıklarımızdan
Çekildik bir köşeye alıştık yalnızlığımıza,
Geçen her dakika kanatırken yaralarımızla,
Aydınlanıp çıkma vaktiydi o zaman

Susmamalıydık belki de,
Attık içimize bilinmeyenlerle,
Kumbara doldu da çıkmadı sesi,
Hatalı, yanlış kararlar verdik çoğu gibi,

Anlatma vakti şimdi,
Susma konuş hadi,
Anlat geçen günlerini,
Kilitlediğin mezarlığa düğümlenme vakti mi?

Okyanusu geç derede boğul
Bu mu tek kurtuluş yolu
Acısı çıktıkça acılarının
Dönme kendine çık kabuğundan hadi!