TANRILAR VE SARDUNYALAR

Ruhumuzdan sıyırıp asmışız her şeyi,
Vestiyerde unutulmuş bir aşk olduk şimdi.

Yüreğimin molozları boğuyor.
Tekil acılar vuruyor, tokmak tokmak anıları.
Kollarında uyanmak varken her yeni güne
bu yalnızlık buduyor git gide bedenimi.
Ve anladım tüm gerçeği
Duvarın sogukluğu,
seni de üşütüyor mu söyle benim gibi ?

Ahhh bulut pezevengide geçmiyor.
Kuşlar hala neşesiz içimde.
Pasaklı gökyüzüne dönüştü yarınlarımız
Yağmıyor yeniden kavuşmanın yağmurları
Kurumasından korkuyorum kadınlığımın.

Yarabbim,başka kollar beni avutmamalı.
Bu küf kokulu şiir yakmamalı aşkın genzini....

Şaraba yatıramadık sevişmelerimizi,
Terli sözcükler üşüttü zaman geçtikçe
Tanrılar ve sardunyalar uzaklaştı ikimizden.
Yokluğun o lanet olası yokluğun,
kasırgalara inat, köy sessizliği yüreğimde.
ARZU GÜNAL/SEDİR AĞACI KADINLARI-10.02.2019