Düşmüşüm kör kuyuya,çürük fikir urganı
Can çekişir çaremin,her bir aza organı
Örtmüyor acıları,sarhoşluğun yorganı
İndirdim yelkenleri, dertlere demir attım
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkça battım

İhanet eder düşler, her biri alçak gibi
Acıtırlar durmadan,saplanıp bıçak gibi
Sabahlarla yüzleşmem, kaçarım kaçak gibi
Ölmeden ölümlerin, meçhul tadını tattım
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkça battım

Yağmurlarım kesildi,bulutlarım küsüyor
İkide bir eşkıya, kabuslarım basıyor
Baharlar çoraklaştı, bülbüllerim susuyor
Kaçtığım denizlerde,fırtınayla yan yattım
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkça battım

Esme ey efkar esme,hayallerim üşüyor
Her esişte dalımdan, bir yaprağım düşüyor
Can alıcı kuşlarım, başıma üşüşüyor
Artık körpe aşkları, bit pazarında sattım
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkça battım

Yalancı ışıklardan bıktım bak ey güneşim
Kahreden geceleri,katlet yak ey güneşim
Her bir köşe kuytuma,lütfet ak ey güneşim
Gönül kapılarımı karanlığa kapattım..
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkça battım


GÖNÜL DOSTLARINDAN İNCİLER
--------------------------------------------------------------------------------
ŞATAFATLI BİR ÖMRÜN ZEVKİ SEFASI BOLDU
UYAN EY SEN GAFLETTEN,BELKİ DE VADEN DOLDU
DÜNYA MALI PEŞİNDE GENÇLİĞİM HEBA OLDU
KENDİMİ HİÇ SORMADIM KÖR TALİHİME ÇATTIM
BİR HÜZÜN GAYYASINA DÜŞÜP BATTIKÇA BATTIM.................İBRAHİM KARAÇAY


Kara bulutlar gibi çöktü üstüme hüzün
Kaybetmişim yolumu yollar ince ve uzun
Hiç anlamı kalmadı ne baharın ne yazın
Yüklendim dost derdini kendi derdime kattım
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkca battım.............................VARSAYALIM


Rüzgârım sert eserdi, karanlığı görmezdim
Hayat ebedi değil fani imiş bilmezdim
Bilsem, şimdi güneşi çağırıyor olmazdım
Bir ömür gelip geçti, hep kendimi aldattım
Bir hüzün gayyasına düşüp battıkça battım........................varol