Ne kadar genişse gönül bahçem ,
O kadar rahat ,huzur doluyum .
Ne kadar güneşliyse hava ,
O kadar sıcak duygularla mutluyum .
Şu matem bulutları olmasa ,
Bütün bunlara kavuşacağım .
Ne zaman çiçekler açsa baharda ,
Ben o kadar çok üzülürüm onlara .
Gülleri açılmadıkları zaman severim ; güzeli de
Ama olmaz ki canım , bu gerçekleşmez ki .
Açılmamış bir tomurcuk ne kadar güzelse ,
Yaprakları solmuş bir gül o kadar bedbahttır .
Bende gün yüzüne hasret öyle duygular var ki
Onlar ancak gecelerin koynunda serbest kalırlar .
Ah ,bir söyleyebilsem ,bir anlatabilsem ... ama olmuyor .

Görülmüş şey midir bülbülün sevdiği ,
Taçları dökülmüş , göbeği açılmış bir gülü .
Gönül bahçemde nergisler var , başları önlerinde .
Utangaçtır nergisler , onları bana sevdiren de budur .
Tıpkı bir ürkek ceylan gibi karanlık ormanda ,
Hep kuytu dağ yamaçlarında yaşarlar .
Ya ceylan ya nergis , ya tomurcuk gül ,
İşte candan sevip seveceğim üç şey .
Başka birine yer yok gönül köşemde .