Suskun ve çaresiz yüreğim
Aklım karmakarışık
Bir köşeye çekilmiş düşünüyorum
Zaman durmuş
Namluya sürülmüş kurşun gibiyim .

Konuşacak çok şey var da
Susuyorum
Hiç bu kadar yalnız hissetmedim kendimi
Yaralı bir kuş gibi titriyorum .

Geç buldum tez yitirdim seni
Sende tattım aşkların en güzelini
Hani deniz alır ya verdiğini geri
İşte bende öyle
Karşı koyamadım azgın dalgalara
Bilinmezlere sürükledin ardın sıra .

Çok geç anladım
Sevenlerin yüzünün gülmediğini
Hani
Gül güneşe aşık olur
Tomurcuklarını açar ya her sabah
Kıskandırmak için bülbül’ü
İşte bende
Herşeyden çok kıskanıyorum seni
Dil suskun yürek yorgun
Unut beni diyorsun
Olmayacak şey istiyorsun
Ben unutmayı bilmem ki sevgili .

Sesini duymak özlemimi arttırıyor
Sensiz geceleri
İçimdeki bu kini nasıl atacağım
Yazdığım şiirler ağıtlara dönüşüyor
Oysa sana anlatacaklarım vardı
Çok yalvardım dinlemedin
Kahretsin
Sonsuza dek susuyorum .

Dilimde unutulmaya yüz tutmuş bir şarkı
Tıpkı ben gibi
Yağan yağmura karışıyor gözyaşlarım
Kesiliyor nefesim
Çıkmıyor kelimeler dudaklarımdan .

Bu suskunluk daha ne kadar sürecek
Ömür dediğin çok kısa
Günü birlik sevdalara yer yok yüreğimde
Yalan sevdalara inat haykırıyorum
Bir günüm geçmesin sensiz .

Ayrılığın bu kadar koyacağı aklıma gelmezdi
Mesafeler girdi aramıza
Bir nefes kadar yakınken
Şimdi ne oldu bize
’’Gözden ırak olan gönülden de olur’’ deme sakın
Sensiz adım atmak imkansız
Sen gidersen tadı tuzu olmaz buraların
Yokluğunda öksüz kalır bu şehir ...






Refik
27 . 02 . 2019
İstanbul