Yokluğun damla damla düşerken
Gözlerimde yaş
Adı sevda baştan sona
Elveda yarım bıraktığım rüya
Son gözyaşımın pususunda nöbet tutan
Bitip tükenmeyen koca bir hasret
Gözlerimde damla damla düşen
Sen üzülme canım
Ne kağıt olsun ne de kalem
Bir son yazıyorum


Hasret ateşinde yandığım seni yazdım sayfa sayfa şiirlere
Can mı kaldı seveceğim günlere
Söyleyecek söz kalmadı siğmiyor artık dizelere
Olur ya bir gün anılar canlanırsa gözlerinde
Yağmur olur düşer göz yaşlarım toprağına


Bırak üzülmeyi
Beş parmağın beşi bir değil
Her insanda aynı değil
Ben buyum huyum suyum
Doğrulukdan geçer yolum
Hiç kimseye olmaz zorum
Seversem adam gibi sever
Kollarında ölürüm
Bu devirde
Devran kötü dönüyor
Sağ ayağımın sol ayağına güveni bile kalmadı
Sağ gösterip sol vuruyor bazen hayat
Hüzünlü şarkılarla avuttum acıları
Hala ıslaklığı yüzümde hissediyorum
Saklı kalıyor murekkep izli gözyaşlarım
Sen üzülme canım
Ne kağıt kaldı ne de kalem
Bir son yazıyorum


Anladım dudakların da ismimin olduğunu
Nerden bileceksin hasretinle sararıp solduğumu
Ömrümden ömür aldığını
Sol yanımda sallanıp durduğunu
Acılar içinde her gece öldüğümü
Seni sevdiğimi
En son ne zaman ağladığımı
Nerden bileceksin
Her gece hasretinle yaşlandığımı
Gözyaşlarımla ıslattım tüm sayfaları
Sen üzülme canım
Ne kağıt olsun ne de kalem
Bir son yazıyorum


Boşver aldırma
Kırılan kalem olsun
Acısı bende kalsın
İsterse canım alsın
Yeter ki sen üzülme
Ne kağıt olsun
Ne de kalem
Bir son yazıyorum


Gözlerime soruyorum gözlerini
Sen sevdasın
Sen aşk sin
Sen güneş sin
Sen ay sin
Dilerim mutluluk dört koldan sarsın
Derdimin dermanı lokman’a kalsın
Darılmasın bana gönlün kırılmasın bana kalbin
Hiç solmasın yüzünde ki gonca gülün
Kırılsın ellerim yazmasın varsın
Yeter ki gözlerin gözlerimde olsun
Sen üzülme canım
Ne kağıt olsun ne de kalem
Bir son yazıyorum







Şiir_YARALI_34/AVUSTURYA