AKŞAM İNDİ SENSİZLİĞİME,BİR YALNIZLIK ÜSTÜ

İçime doluyor gece
Efsuni bir zamanın gölgesinde
Takvim anılarının gerisine düştü sonbahar
Bağ bozumu bir kızıl mevsimin hüznünde

Akşam indi sensizliğime
Bir yalnızlık üstü
Şişede durduğu gibi durmuyor
Bir kadehte yuvarlıyorum rakı ile şarabı

Ciğerlerime kadar çekiyorum
Sensiz soluduğum havayı
Sessiz bir of süzülüyor ağzımdan gökyüzüne
Düşlerime sızıyor,yalnızlığın sessiz fısıltısı
Titriyor düşlerim

Yalpalanan zaman kaypak bir tümör gibi
Kederim bağışlanmış bir hüzün
Boğazımda düğümlenen bir yumruk
Gözyaşlarımda tutsak bir hece
Üzerimde ürkek,yamalı bir gece

Şakaklarıma vurdu
Sensizliğin çapraz ateşi
Şah damarım zonkluyor
Kan beynime sıçrıyor

Araftayım,saat sensizliğin ertesi
Haykırsam..!
Ben değilim bir başkası sanki
Şişede durduğu gibi durmuyor
İçime çekiyorum tek nefeste geceyi

Pınar DOLUDENİZ