sonra uzayıp gitti sesin

boğuk bir uğultuydu
girdabınla çekişin


karanlığın içinde siyahtım artık
soğuk bir ateş
belirtisiz bir nesne


ufkum çizgisini yitirmişti
yer ile göğün
yer değiştiği yerde..


sonra elini çektin üzerimden
eteğini toplayıp
gidince gölgen


ne sana gidebildim sonra
ne kendime dönebilecek kadar bendim


aslında kal desem kalırdın, bilirim
ama git deyince gidemez aşk
bunu da hep böyle bildim..

velhasıl..

pişmanlığa sebep aradım yıllarca
vicdana teselli
talihe kuş


hani hep derdin ya
kim seni sevse
olacak gamlı baykuş..


oysa papatya ekip
çim biçecektim yeşilinde


gözlerinden kalbine inen o kara kuyuya
bulacağım ilk fırsatta inmek var ya

sorma,

masum bir tülü kaşla göz arasında aralayıp
sızarak mahşerine
en kıymetli kaleni
düşürmek,
gözlerinle gözlerimin kesiştiği yerde


hani deva olmak vardı
her türlü derde..


derken,
geç kaldığımız yerden başlamıştık nasılsa aşka


geç kaldığımız yer değil midir sence
başlamak
yeniden,
eskimeyen bir aşkla


gel,
buğusunu sil gözlerimin


ya da çıkar şu kuyudan
boğulacak nefesin..