15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3374
Okunma

27 Eylül 1999’da oyuncak kamyonu ile yokuş aşağı inerken bir kamyonun altında kalarak feci şekilde can veren yeğenim Çağdaş’a ithafen yazmış olduğum bir şiirdir...
Acıyla yüreğime saplanan bıçak gibiydi gün,
Lakin mavisi kurşun rengine bürünmüştü gökyüzünün o gün
İçimde bir sıkıntı vardı zaten, kesin bir şeyler olacaktı bugün...
Telefonum çaldı yeğenim Gülden di arayan,
sesi boğuk geliyordu ,Bir şeyler anlatmaya çalışıyor, konuşamıyordu...
Hıçkırıkları konuşmasını engelliyordu.
Bir şeyler olmuştu kötü bir durum vardı kesin.
En son şu bir kaç cümleyi anlayabildim
Dayı Çağdaş yolda cansız yatıyor yetiş
Fırladım büromdan Merdivenleri uçarcasına nasıl indim hatırlamıyorum
Beşer mi, onar mı Şoktaydım...
kendimi taksiye attım Nereye dedi şoför
Kartal tepe’ye Çek kaptan dedim...
Yalnız çok acele et acildir durum
Yaklaştık annemlerin sokağına,
Çığlık çığlığaydı sokaklar
Dizler dövülüyor, Yanıyordu ağıtlar.
Yeğenimin kanı ince şerit halinde akmış,
Asfaltı kızıla boyamıştı ...
Organları dağılmış üstüne gazete örtülmüştü
Açtım son kez bakayım diye
Aman tanrım, unutulmaz feci bir manzaraydı...
Zavallı annem bir yıl önce babamı kaybetmişti
Şimdi de torununu Yıkık bir halde dizlerinin üstüne çökmüş başını dövüyordu Toparladım kendimi bu kaza nasıl olmuş dedim komşuya
5 yaşındaki yeğenime babası büyücek oyuncak bir kamyon almış
O kamyona binip yeğenim yokuş aşağı sallanmış
Ehliyetsiz şoförün kullandığı kamyonun arka tekerleklerine
yeğenimin kafası takılmış Ve anında can vermiş yeğenim...
Çok zekiydi yeğenim çok bilmişti
Büyükler edemez di onun ettiği lafları
Herkese laflarını yedirirdi
Mahallenin yaramaz maskotuydu
Kendinden çok büyük adamlar onu kızdırır
Yeğenimden yakası açılmamış küfürleri yerler
ve bundan da çok büyük zevk alırlardı
Gözleri yerinde durmazdı konuşurken fırıl fırıldı
çok ta kabadayıydı
O yaşında kendi yaşından büyük çocukları önüne katar
sokaklarda kovalardı Korku nedir bilmezdi ,
Hep balkondan sarkardı ,
Yaşasaydı çok canları yakardı
Çimdik atardım her yaramazlık yaptığında
Zaten sadece benden korkardı
Anneme derdim zaten Bu eceliyle ölmez anne diye
Demez olaydım, haklı çıkmaz olaydım
Nereye gittin be Çağdaş yeğenim
şimdi kim yaramazlık yapacak
Kimi şikayet edecek alt komşular Gürültü yapıyor diye
Kim damarlarını şişirerek bizlere küfür edecek
kim kovalayacak mahallenin çocuklarını
Ne vardı yeğenim ne vardı o kamyona binip te aşağı sallandın
Şimdi 13 yaşında olacaktın yaşasaydın...
Kazım Doğan
27.09.2007