ayrılık,
ehliyetime el koymuştu
güya az zamanda çok yol katedip
hız limitini aşmıştım aşkım


pardon
aşkın diyecektim
çok özür aşkım !


kalbi arabaya benzetmek şık durmayacak şiir dilinde
lakin
dil benim
kalem de senden alınca kelam diye ilhamı
salla gitsin..


otobüsü sağa kırıp
usulca yanaştım
kalbinin sol yanına aşkım


yani bana göre sağ
sana göre sol
şaşırmasın kalbin
-diye söyledim aşkım


aynı hattın üstünde meşke gidecek yolda bekleyenler vardı sen gibi
otobüsün ön camında ben" yazıyordu
kimse binemezdi
SEN gibi..


kapı açılırken çarpmasın diye mesafeyi korudum
zira çok kişinin ah izi kaldı
üstüne iyilik
bana sağlık olurken
lütfen,
dikkat et aşkım


adınla seslendim hoş geldin’ diye
adın, iki heceydi boynundaki kolyede


şaşırdın tabi ilkin
adımı nerden bildi dedi iç sesin


bozuntuya vermedim o an
dedim ki,
adın hep kalbimde..


o ara yalnızlar rıhtımından biri geliyordu
rüzgarla dağılan saçları
yosun tutan elleri
ah keşke biraz erken geleydi
ki kaçan her otobüs balığa benzer
hayır hayatım sana demedim
meşke kadar sabret
o bana yeter..

ha bu arada unutmadan,

daha önceden karşılaştık mı seninle

hani yollar üstüme yürümesin sakın
ayrılıktan zor kapmışım ehliyeti
kazaya kurban gitmesin aşkın..