Unutturdular bize artık baharı yazı
Dört taraftan çığ düştü yollarımız kapandı
Sinemiz bir dem yanar bir dem hüzün ayazı
Ne lades tutuşuruz ne hatırlarız andı


Akılda ve hatırda sadece gözleri var
Aşkı lades mi sanır rüyalar naz perisi
Almaz elimizdeki gülleri efsane yâr
Bizse sükût ederiz Hakka kalmış gerisi


Elâ ona dairdi beyaz teninde mukim
Bizim de başımıza mevsimsiz düştü karlar
Ak düşen saçlarımız sükûtumuzdaki im
Biz yandık demesek de o yâr ateşi harlar


Hüzün ayazı sardı ağustos sıcağında
Titreyen ellerimiz yaz mevsiminde üşür
Gönlü kırık dökükler hep sevda ocağında
Bu perişan hâllere dost yanar el gülüşür


Hangi söylence taşır bu ahvalin yükünü
Ne Ferhat ile Şirin ne Mecnun ile Leyla
Bir günümüze sığmaz hikâyenin yekûnu
Sükûta sarmalanır dilimizde vaveyla
Ankara, 18.01.2019 İbrahim Kilik