Gönül

Akşam olup kalbe hüzün vurunca,
Sel olup gözümden taşarsın gönül...
Buz tutar yüreğim gece olunca,
Yıkıp da bendini aşarsın gönül...

Uçurtma olursun göğün yüzünde,
Adın del’e çıkar elin gözünde,
Ak güvercin gibi ova düzünde,
Yare giden yola koşarsın gönül...

Ruhumun serin esen yelinde,
Zülüf zülüf olup saçın telinde,
Altın mızrap olup yarin elinde,
Name name olup, coşarsın gönül...

Her gördügün güzel sana yar mıdır,
Yanip yıkıldığın cana kar midir,
Şu benim bedenim sana dar mıdır,
Gidip elden ele düşersin gönül...

Sanmam ki derdime çarem olursun
Her dem yana yana Kerem olursun,
İçine atarsın verem olursun,
Kendi haline sen şaşarsın gönül...

Ne ana tanırsın ne teyze bibi,
Görünen dağların yakındır dibi,
Gam ile derdini taş duvar gibi,
Özene bezene döşersin gönül.....

Zahmetler edipte yürek paylama,
Laf olsun diyerek ham söz söyleme,
Beşeri aşklarla gönül eyleme,
İlahi Aşk işe ışırsın gönül...

Bir köze nazar et birde şu buza,
Düşünsek anlamak zor değil bize,
Aşk nice sultanı getirmiş dize,
Sen de yana yana pişersin gönül...

Ömür biter yıllar yıla koş olur,
Menzil aradığın dağlar kış olur
Yaşananlar hayal olur duş olur,
Sende benim gibi beşersin gönül...

Engel tanımazdın yok idi bendin,
Bir güzel kahrına katlanan sendin,
Dört kollu tabutu taşırsın kendin,
Kendi mezarını eşersin gönül...

Şahin’i

Hatice Şahin