YOSMA

yosma
öyle bir yosma ki
yoluyor zamanın yanık ruhlu sayfalarını

parmakları esrar sarısı
ruhu tiner koklar
akrebe mi tutunmuş
yelkovan yarası mı bilmem
belli ki kafayı bulmuş
gezinir durur köşe başı

sözde
kefen koltukta sıktıkça dişini
döküvermiş otuz ikisini

arsız arsız sırıtışlarla
sorgular yaşamın neresinde olduğunu
hele dile pelesenk küfürleri yok mu
adeta ağzı bozuk pavyon kabadayısı

başladı mı dilinin küfesinden çıkarmaya küfürleri
hay senin
ananı
avradını
gelmişini
geçmişini
yedi ceddini
rap rap sesleriyle dökülür
dudak arasından yirmi dokuz harf
hadsizliğe meylik ve özensiz

çığlık çığlığa haykırır bir meczup
sus be yosma sus
diline pelesenk orantısız küfürlerle
ırzına geçme beynimin
sen sevilmeye layık biri değilsin
bir eskiz gibi buruşturup atmışlar seni köşe başı karanlıklara
dinle beni
yaşamı kavramak istiyorsan
ille de
ısrarla olmalısın ben gibi

Efkan ÖTGÜN