Kırk pabucu giyersin
El kalsın yalınayak
Şiş olsan yine yersin
Senin adın kırkayak

Her kalbe ağır yüksün
Can emici sülüksün
Hiç çalmayan düdüksün
Senin adın kırkayak

Döktüğün timsah yaşın
Zengine döner başın
Tükenmez elbet aşın
Senin adın kırkayak

Durmadan çevirirsin
Türlü türlü fırıldak
Çamları devirirsin
Senin adın kırkayak

Sen kellere taraksın
Seller aksa kuraksın
En gereksiz duraksın
Senin adın kırkayak

Sen geçersin her yoldan
Kimi sağ, kimi soldan
Sarılırsın dört koldan
Senin adın kırkayak

Zalime top olursun
Dönüp yuvarlanarak
Mazluma jop olursun
Senin adın kırkayak

Fitne, fesat neferi
Sönmüş gözünün feri
Aman sıkı tut yeri
Senin adın kırkayak

Salla boşver ölmüşü
Dağ bayır sürülmüşü
Kılı kırka bölmüşü
Senin adın kırkayak

Sanma sakın boşadır
Dizdiğim bunca uyak
Hasetliğin kuşadır
Senin adın kırkayak

İyi olsa zer, gümüş
Sen seversin çürümüş
İçin pislik bürümüş
Senin adın kırkayak

Görmezsen eğer kıyak
Ağlarsın ciyak ciyak
Sana Hak’tandır dayak
Senin adın kırkayak

Şeytandan azil iste
De ki: "ne olur bırak!"
Geri kalan ömründe
Kırk ayağa kına yak...

Erkan Yücel