1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
744
Okunma
Yeni bir dunya kurmak icin sevmistim
utopyamı yıkmak icin degil
yangınlar utopyamdaki masum hayalleri bile yaktı
ve ellerimde kalan senin eski bir fotografın
baktıkca kan akıtıyor gozlerim
ve yangınlarımı sondurmek yerine buyutuyor goz yaslarım
her mısra kendinde saklı
sevmek icin sevilmek mi gerek sandın
hayatın kurdugu kapanamı yakalandın
ben buldum hissettim dunyamı
sen varsan dunya vardır demistim ya
utopyamda sen yokken vardı
sen girince hayatıma umutlar yerini bekleyislere bıraktı
ve baska bir aksam
her zaman ki yerimde
ıssız karanlık bir sokagı goren
hic aydınlatılmamıs ufacık bir odanın kucuk bir cam kenarında
bir elimde kalem ki ne zaman dusurmusum onu ellerimden
bir elimde seni yazdıgım kagıt
ve kalbimde soguk bir sızı ile var olan yalnız ben
Cevap Yaz