KARA KIZ

Genç yaşında kara gözlü bir güzel
Londra’dan yola çıktı gidiyor
Ne hoşçakal dedi ne salladı el
Yüreklerde ateş yaktı gidiyor


Ev kurdu dayadı güzel döşedi
Dertlerin hepsini birden boşadı
Yaşadı derseniz evet yaşadı
Aslında dünyaya baktı gidiyor


Çifte kuzu peşi sıra meliyor
Feryatları dağı taşı deliyor
Zehra engelleri bir bir eliyor
Coşkun su misali aktı gidiyor


Uyudu uyanmaz dayımın kızı
Bilmiyor bıraktı nasıl bir sızı
Dağ mı taş mı sandı acaba bizi
Yüreklere acı ekti. gidiyor


Çabuk geçti ömür denen deryadan
Çıkardı can yeleğini bünyeden
Kimseye kalmayan fani dünyadan
El ve ayağını ... çekti gidiyor
*

Kara kız oldu mu gönlünün Şadı
Rahmet eylesin o ilahi kadı
Bağırdım çağırdım duymaz Muradı
Azrail’e kanca taktı gidiyor

Murat Meral (muradı)
ALLAH GANİ GANİ RAHMET EYLESİN
KARA KIZ