Bir fincan kahvenin, hatırı kalmadı artık
Bardaklar çatlak, Bardaklar kırık sanki
Bakışlar, gülüşler ,deyişler olmuş sahte

Akraba, akrabaya kin tutar
Dostuna, arkadaşına, güvenmez kimse
Aralara girmiş kırgınlık küskünlük
Kırılmış gönüller, bir hiç uğruna
Şu dışarıda yağan kar gibi
Beyaz değil, ak değil dostluklar
Güzelliğini alacağına
Buz gibi kalan, ayazını almış çoğumuz
Dostlukların

Güneş, sanki küsmüş
İnsanlığa, insanlığımıza
Çalı, çırpı arasında kaybolmuş
Sanki bir çok şey

Alarmlar çalıyor
İnsanlığa, insanlığımıza

Çiçekler, aynı kokmuyor
Havalar aynı, solunmuyor
Sanki, vicdanlar sessiz
Kararmış, sanki vicdanlar
Vicdanlar, umarsız
Tozlu raflara kalkmış

Ayın parıltısı
Düşmek istemez üstümüze

Ruhlarımız, kararmış sanki
Bir kibrit çakalım aydınlığa
Bir mum, bir çıra yakalım
Bir lamba yada

Sokak lambaları
Aynı aydınlatsın hepimizi
Güneş ısıtsın, ay yol göstersin
Kötülüğü, yakıp, yıkıp kül edelim

Duam odur ki
Herkes birbirini, çıkarsız sevsin
Senki insansın
Her şeye rağmen, güzellik istersin

Cengiz AKSU-26.12.2018