Coğrafyadan hiç anlamam ben
Hangi şehrin nereye kıyısı var onu da bilmem
Yüreğimin kıyısında bir yangın var
Tarif edemem…

Sanmıştım ki ufukta bir aşk görüldü
Simsiyah bulutlarla kaplıydı hava
Sevda yağmuru bekliyordum
boynuma prangalardan kolye örüldü.

Hala hatırlarım, sanki daha dündü
Geldiğinde ne kadar da masumca güldü
Her aşkın bir katili varmış!
Uykularım yara aldı, duygularım öldü

Gidişi sigaramda küldü
Son nefesini verirken masumiyetim
sonbahar yaprakları misali saçlarım döküldü

Matematikten de hiç anlamam ben
Sevdam birine aitken bine bölemem
Çarpıldıysam bir güzele
kalbimi çıkarsan yerinden
başkasını göremem…

Şimdiki sevdalara anlam veremem ben
Leyla ile Mecnun’dan sonra
alışamadım bu çarpık düzene
Gönlünü kaptırmak moda olmuş
Uzaktan göz süzene.
İki günde bitti
daha seviyorum demeden
"Hoşça kal" dediler “Görüşmek üzere”
Anladım ki herkes tapıyormuş
mutlu edene değil, üzene...

Türkçeden hiç anlamam ben
Hangi şiirin neresine kafiye gelir bilmem
Virgül sanıyordum sevdaları
Yanılmışım…
İzleri kaldı hep yüreğimde
Nokta koyup gitseler de hatıraları silemem.

Ömür dedikleri şeyden hiçbir şey anlamadım ben
Acıları yarılamışken başa dönemem
Sen beni yaşıyor mu sanıyordun?
Nefes alamıyorken zaten ölemem!