Papatyalar ne zaman solar
insan ne zaman açılarını ilişkilerinde daha çok sever
ve bir insanın hep mi bütün sokakları hüzün ile süslenir.

ve nereye kadar bir hamal gibi tüm acılarımızı taşırız
keşke öyle bir şey olsa değil mi tüm açılarınızı bir Hamala verip
mutluluk için de yaşamaya çalışsak ne güzel değil mi bencede güzel olur

Lakin hüzün mutluluğun anahtarıdır
mutlululuğu çıkartan durum eylem durum hüzünlerimiz ve acılarımızdır
onların varlığıdır eğer ki bir şeye acı duyuyorsak tatlılarını bildiğimiz içindir

Azizim

ben yorgun ve bitmişim cesaretin en son noktasındayım ve ben sanırım artık korkuyor gibiyim
yaşamaktan gülmekten ve nefes almakta artı bu oksijen denen hava kütlesi Boğazımı yakıyor
her gün nefes almak
neden
niçin
bilemiyorum

ben artık sahipsiz bir liman limana Demir attım
beni uçsuz bucaksız denizlere taşıyacak bir kaptan arıyorum
zira ben artık nerede olduğumu bilmiyorum