Ağlayan dereler, güneş sacan tepeler
Gündüzümü aldılar, çiçek açmaz geceler
Şimdi uzaklara dalmanın sırasımıydı
Dalsan ne olacak, yok hayelden bihaber.

Butün suç bende, kendimdedir husimet
İçimde bir muhakeme ,verir mahkumiyet
Hayata borcum varmış, bilmem ne verdiyse
Alnıma vurulan mühür, sanki bir veraset.

Hayatlar yaşlandıkça, geçmişe karışıyor
İnsanoğlu dağ gibi her acıya alışıyor
Hangi harften türerse türesin önemsiz adın
Şu bizim bildiklerimiz, tarihde yarışıyor.

Ahdı kesen el olsa gam yemem aldırmam
Dilden korktuğum kadar cüsseden korkmam
Aklıma gelmeyenler, neden başıma gelir
Sığınırım sabrıma, edepsizce saldırmam.

Canım ceviz kabuğu içinde, sığmıyorum kabıma
Hıç vakit bulamadım biraz keyif çatmaya
Tek kişilik bir orduyduyken ben eskiden
Ömrümü harcadım kurban verdim hayata...



Mustafa Yaman
06 aralık 2018