KALBİM KARA KIŞLARA EMANET

Mevsim kıştı
Kar yağarken lapa lapa
Dışarıda gezerdik iki sevgili el ele
Deli cesareti vardı bizde
Farklı atardı aşk kalbimizde
Delikanlıydık o zamanlar
Aşıktık çünkü
Soğuk,kış işlemezdi içimize
Gözlerinle ısınırdım ben
Sen varken yanımda
Çok soğuktu o zamanlar Ankara
Sobayla ısınırdık
Ellerimizi uzatırdık ısınmak için sıcağına
Üstünde de kestane
Pişerdi cızır cızır
Kestane çaysız olmazdı
Hele de sobanın üzerinde pişmişse
Odun kömürüyle
Tadına doyum olmazdı
Camlara düşen karları izlerdik pencereden
Elimizde kendi yaptığımız sıcak şarapla
Kışın,soğuğun her anın tadını çıkarırdık birlikte
Kışı ayrı bir güzeldir başkentimin
Aşklar başka yaşanırdı kışın Ankara’da
Daha samimi,sıcak ve içten
Şimdi ise....
Kalbim kara kışlara emanet...
Kalbim Ankara’da kaldı
Çünkü....
O bana kalsın

Pınar DOLUDENİZ