geçmişe dair ne varsa
hepsi yerli yerinde
hiç birşey atmadım
bu yüreğin içinde
kılı kılına
sayı sayısına tam burda
bana ait birşey yoktu zaten...

yitik bir umut
yalan bir bakış
kırık bir gülümseme
kader işliyor nakış
sevdayı boşver önemseme
emeği vefayıda boşver
hüznün ince katını güne ser...

unutulmamıştı !
yıkık bir kalp
ne çok yemiş darp
uykuya hasret çalan gözler
çakı yarası gibi sözler
arkama bakamıyorum
silinemeyen ne çok şey var...

biliyorum
bu ağırlığın altında yaşamak kor
taşımaksa hayli zor
hiç bitmeyecek sandığım
asi sevdama sor
yürek paramparça başı eğik
seher yelinde savursam
arkasına bakmadan gider mi...

beklemediğim bir anda
elinde kırmızı güller
bilmez misin güllere dayanamam
onlar bile telafide zayıf kalır
içimde sonsuza kadar yaşayan
hazmedemediğim nedensizlikler var...

düşlerim umuda mülteci
sen hayatı hiç ciddiye almadın ki
oysa hayat yanlış kabul etmiyor
üşüyorum yürüsem düşüyorum
buz tutmuş sonbaharım
elimi cebime atıyorum
mevsimi sorarsan güzün
cepte var lacivert hüzün...

Feride Temel
10-11-2007