4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1344
Okunma
Ruhuma öz oldun, cana işledin;
Sen ve Ben karıştık, atamıyorum.
Bahçemde elmayı ilk sen dişledin,
Dalında kurudu, satamıyorum.
Mavi bir menekşe bazen hayalin,
Rüyamın yegâne sahibi sensin.
Anbean laleye benziyor hâlin,
İçimde pervasız gezip esensin.
Bazen bahar olur; renk renk açarsın,
Gecenin kasveti korkutur beni.
Birgün kışa döner, zulüm saçarsın,
Bilmem ki anlamak mümkün mü seni?
Gözler ışıl ışıl sevda denizi,
Yeşilden maviye renkler öpüşür.
Tavrında görünür Cennet’in izi,
O bahçede nice bülbül ötüşür.
Kadehe dokunsam, içinde meysin;
Gönlümde ateşsin, serabımda göl.
Hasret mi, vuslat mı; nasıl bir şeysin,
"Vahası aranan ruhumdaki çöl! .."
19.01.2014 Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz