Çıksan yoluma ansızın,
Duyuyordum sesini geldim sormaksızın
Desen inandırsan beni son yolculukta
Sussam da gözlerim sen diyor ansızın

Yıllar geçse de ardından
Eskilerde yaşıyorum
Güçlü hislerle savaşırken yazıyorum
Rahat ol unutmaya çalışıyorum

Boş bir gemi geçiyor caddeden
Sen geliyorsun belki bilmeden
Unutmaya çalıştıkça umutlanıyorum
Acıta acıta sonuma koşuyorum

Bakmıyorum aynada kendime
Seni görüyorum sanki bir yerlerde
Cadde cadde dolaşırken günün birinde
Karşılaşmak umudunu taşıyorum yüreğimde

Birkaç küçük umut kırıntısı belki de
Belki de yoktan var etmeye çalıştığım hayallerimde
Giden gitti dönmez diyenlere alıştım
Belki de mucizeleri yanlış mevsimde aradım, kıştım

Bekliyordum bahara koşmayı
İçimdekilerle savaşıp durdum
Sustukça daha da kayboldum
Ben sonlara da vedalara da alışır oldum.