Tebessüm yüzümde eğreti durur
Çehremin doğuştan süsüdür hüzün
Her akşam hasretle kapımı vurur
Bende misafirin hasıdır hüzün

Girer başköşeye serer postunu
Gece sessizliği örter üstünü
Bizim evde bulur yitik dostunu
Benden gayrısının küsüdür hüzün

Bir söz söyleyecek olsam yanında
Kızar kaşlarını çatar anında
Bilmediğim bir hâl var lisanında
Sanki ötelerin sesidir hüzün

Varınca sessizlik artık demine
Yavaştan başlarız keder cemine
Teşbihte hata yok tamı tamına
Başımın püsküllü fesidir hüzün

Üç öğün yediğim azıktır bana
Bir gün de demez ki yazıktır bana
Bırakıp da gitmez sadıktır bana
Bahtımın kalkmayan sisidir hüzün

Kaldırsam altında o var her taşın
Ne etsem çıkamam içinden işin
Uğruna ruhumda batan güneşin
Gönüllü düştüğüm pusudur hüzün

Dostluğumuz öyle kavi erenler
Ne tipi ayırır ne de boranlar
Bizi böyle sıkı fıkı görenler
Sorarlar Mülkî’nin nesidir hüzün

Aslan AVŞARBEY (Mülkî)
26.11.2018 - Eskişehir