Hatırladım nice geçmiş günleri,
İçinde var mıyım, bilmem yok muyum?
Sanki bir rüyaydı, kalmış ünleri,
Yaşlı yüreğime son bir şok muyum?

Zaman nerelerde, ben neredeyim?
Bakakaldım yine onun ardından.
O dağları aştı, ben deredeyim,
Seksenimde attı beni sırtından.

Gözler buğulandı, adımlar yorgun,
Az mı, çok mu kaldı yolun sonuna?
Geçmişten resimler günbegün solgun,
Gün, saat uymuyor ânı anına.

Ah şu yüreciğim, neler çekmedi?
Bin yılı sığdırdı cüce ömrüne.
Küçücük düşlere umut ekmedi,
Kocaman hayaller doldu gönlüne.

Beklemeden düştü erkenden yola,
En yüce değere aktı sel gibi.
Canı, teni gitti, vermedi mola,
Son akına koştu esen yel gibi.

Yâr, yâren kalmıştı çok uzaklarda,
Bir başka helecan sardı âfakı,
Gönül sevdiğini arda saklar da,
Görünmez, bilinmez orda a’makı...

11.01.2018
Fatih-İST.
Sözlük:Âfak (A):Ufuklar.
A’mak (A):Derinlik.

Enver Özçağlayan