tekrar aşık olmakta varmış sana bu masalda
sevgilerin tonu yansıyınca aniden hasretime
bir garip hüzün çöküyor yüreğin tam ortasına
ah bir sesini duyabilsem diyorsun aniden
sonbahar rüzgarlarında gelen kokusuyla gece
bir başka sıcaklığın arasında düşler gelgitler
bir dağın başındaki kavalın sesinde hüzün
toprak ana gülümsüyor tanine yağmur düşünce
ben sen oluyorum birden saçlarının arasında
elin yanağında bana bakıyorsun irkiliyorum
bonçuk karası gözlerinde kayboluyorum
saatlere sövüyorum geçmesin diye zaman
üşümüşsün belliki gri kazağın üstünde gene
suskunluğunda kayboluyorum birden
içime işliyor her AŞKIM dediğinde o an
kapıyorum gözlerimi yıldızlarda dans ediyorum
gitmenden korkuyorum çok karanlık içim
ışıklar sönüyor birden yok oluyorsun
tutmak için uzatıyorum ellerimi boşluk kötü
sabahın ışıklarında gün ışığım oluyorsun
geçmiş yıllara inat kristal taneleri olup
düşüyorsun her gece yüreğime aniden
yakıyorsun kavuruyorsun tenimi bilmeden...

sema korcan

22.KASIM..2013

00.42