KAR TANESİ

Bir ah bin gözyaşı oldu
Mürekkep damladı kalemimden
Şiir doğdu satırlara
Kalem aklımın dili
Gönlümdeki sevgiyle kâğıdın sırdaşı
Yüreğimdeki hislerin sözlere tercümanı
Şiirsel hayat yolculuğumda
Beyaz kâğıtlarda hürriyetine kavuşur sözler
Bazen güneşli gökyüzü renginde neşeli
Bazen mehtaplı gece renginde lacivert
Bazen yaralı bir yüreğin acılı kanayan dili

Bir gün uzaklara giden bir dostun
Özlemini aktardı defalarca
Vuslatı düşledi gönül meydanında
Kalemin saltanatı müsvedde kâğıtta
Şiirin ömrü kadar
Özensiz karalama aracı oldu
Kırıştırılıp atıldı peş peşe

Sonra P.C. klavye ve printer devri gelmişti
Bir de gördük ki klavye kalemi yenmişti
Ama soğuk ve duygusuz!
Kâğıda dökülmeden sözler, inlemeden kalem
Ağlamadan kalemin gözlerinden mürekkep
Anlatılmıyor yüreklerdeki şiirsel düşler!
Beyaz ki saflığı temsil ediyor
Beyaz ki Kirlenmemişliğin, temizliğin, aydınlığın karşılığı
Beyaz ki Bekaretin timsali
Kar neden beyazdır dersiniz?
İnsan ki bir kar tanesi gibi
Düşer toprağa sonsuzluğun esrarlı bilinmezliğinden
Allah’ın kudret eliyle halk ettiği
Kendisini bilsin diye aşkla yarattığı
Tertemiz indi ilahi toprağından
Sonra anne rahminden dünya rahmine
Yazılmış bir kaderle
Süresi belli geçici bir zaman kadar
Evet bir kar tanesi gibi temiz olarak indi dünyaya
Kimisi düştü yaprağa
Kimisi düştü toprağa
Bir kısmı eriyip ırmağa karıştı
Bir kısmı erirken çamurlaştı!

29-01-2013
Şair, Burhan AKSU