Bir Kasım gecesi...
Yağmurlu havanın
ıslak sokakları yine.
Hayatım.
Mutlu bir çocuklukla
başladım yaşamaya seni.
Gerçek aralayıncaya
kadar kapısını;
Hayallerim vardı,
herkes gibi sonsuz !
Öyle bir geçmiş ki zaman..
Ve şimdi şu an,
Hiç bir şey kalmamış içimde.
Acıdan başka !
Bırakmayan yakamı;
Aklım erdi ereli,
eremeyinceye kadar..!
Az önce ,
kadere sordum.
Utansın diyorlar ya hani sana?
Hiç utandınmı?
Utanmazlığın adet olduğu
bu alemde?
Sorum zor;
cevabı yok biliyorum.
Bir keşmekeşin tam ortasında,
düşe kalka yürüyorum.
Her gün ölüm haberleri
ruhumuza kazınan
mutluluk yerine.
Benim derdim ne !
Yıkılan sönen ocakların
yanında?
Bebeler babasız,
kara yazı alnında?
Dışarda aç sefil garipler
varken.
Soğukta,elleri ayakları
donarken?
Yetemeyişime isyanım.
Tanrım !!
Utanırmı kader?
Utanmazlar aleminde;
Bu nasıl devran?
Bu nasıl kör bir zaman ki,
Karanlık hakim halâ
yeryüzünde.!
Umuda çekilmiş namerdin
Silâhı.
Canevinden vurdu her seferinde.
...
Nigâr Güler.
20.11.2017