Öğretmişlerdi bana,
Büyük ağabeyler,
Demişlerdi ki kulağıma;
Git söyle bunu O’na.

Sen;
Siyah önlüklü,
Beyaz yakalıklı,
Kaküllü saçları kısa,düz,
Hafif tombulca güzel kız.

Heyecanla gelip yanına,
Üç kelimeyi,
Fısıldamıştım usulca kulağına.
“Sen benim sevgilimsin…”

Önce gülmüş,
Sonra utanmıştın.
Al,al olmuştu gamzeli yanakların,
Durup kalmıştın öyle şaşkın.

Uzun yıllar sonra,
Çocukluk kadar güzel,
Ve çocukluk kadar saf,
Selamlar gönderiyorum sana,
Çocukluk aşkım.


SABAHAT....bizim mahallenin en güzel kızı Nebahat ablamızı hatırlattı bana, amcam aşıktı ona ve bizimle habire haber gönderirdi ve sonunda sevgili oldular,lâf olmasın diye her gittikleri yere beni de götürürdüler,onlarla fuarda en çok dondurma yemesini severdim sonra ayrılmak zorunda kaldılar...
Amcam ve Nebahat,bizimkiler istemedi Nebahatı, amcam evlendi bir başkasıyla ama hiç mutlu olmadı...ben de bunu paylaşmak istedim sayfanızda...Hârikaydı şiiriniz haz verdi okurken...

Sevgi ve selâmlarımla...