aranırken baktım, rastladım, gördüm;
sen bende ne kadar çoktan çokmuşsun…
kendime danıştım gönlüme sordum
ne zaman kalbime böyle akmışsın

kahve gözlüm sahi şimdi sen söyle
ne yapsam yapmasam isyan mı etsem
kahretsem küssem mi görürken söyle
sevmesem olmuyor sahi ben nitsem

sen bende çokmuşsun şimdi farkettim
ne silsem yetecek ne de unutsam
çentik çentik çizdim tamam kırk ettim
ben, beni ne ile nasıl avutsam…

deste deste resimlerin odamda
saklasam bir türlü saklamasam da
görürüm diyerek gözlerim camda
bir resmin her zaman durur masamda

gözünü seveyim devan yok mudur?
çaresiz değilsen çare ol bana…
nihayet hayatta sevda korkudur;
korku sensen korkun ile dol bana…

Çare nedir çare sensen çare ol
Sonu gelmez bu sevgide döğüşün
Bütünüme bir parça ol; pare ol..
Sevdama kara çalma bir düşün...