Hiç isyan etmezdi hayata
kalbine gömse de hayallerini
Düğünden bayrama makyaj yapan
asgari ücretlinin karısı

"Ye" dedi evladına
"Bak protein varmış içinde"...
Oysa ki en ucuz kahvaltıydı
yumurtanın sarısı...

Çin malı gecelikle
alın teri kokan kocasının koynunda
Nereden bilsin fanteziyi?
Ağır bir yüktür
ödenmeyi bekleyen faturalar boynunda...

Ah şu varoşlar...
Şükre meyilli ömürlerinde
bir gün olsun çıkmazdı isyan
Yani sen... Yani ben... Yani insan.
Uğramasada ayaz yemiş yüreklere Nisan...

Hani bir şeyler çıkacaktı da piyangodan
Ev alacaklardı ilk önce
Sonra fakirlere kömür...
Kimin neresinde acısı varsa
herkesi aynı sanıyordu gönül
Nafile hayallerle geçerken bir ömür...

Bulamazlardı bizi
şehrin ışıltılı caddelerinde
Kime sorsalar yoktuk
Oysa arka sokaklarındaydık hayatın
dertlerimiz kadar çoktuk!

Kim bilir
belki de bir gün barışırlar
Tokluk ile yokluk.