BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI

İlk kar düştü
Viyana’ya şiraze
Pusuda bekleyen ayaz
Çıkar yakında ortaya
Yine buğulanacak camlar
Ben yine adını yazacağım
Buğulanan camlara Şiraze
Tekrar kapanacak
Buğulanacak cam
Ben yine adını yazmaya
Yokluğuna kahretmeye
Devam deceğim Şiraze
Tuna buz tutacak
Ama duygularım
Buz tutmayacak
Donmayacak Şiraze
En soğuk gecelerde
Yine sensiz yudumlayacağım
Kahvemi Şiraze

Bir kez olsun dinle beni
Bak Viyana yine sensiz
Elbet var bir bekleyeni
Mutlumusun söyle bensiz

Dağlar da kar yollarda kar
Tuna bile üzgün akar
Yâr yoluna nasıl bakar
Gelmiyorsun sen nedensiz

Geçilmiyor, beyaz kardan
Haber bile gelmez yardan
Karşıma aniden birden
Çıkıversen sen apansız

Yazdığım şu hecelerde
Hasret vardır, necelerde
Yalnız soğuk gecelerde
Ne yaparım bilmem onsuz

Lüzumsuzm yazın kara
Bu sendeki onmaz yara
Sığınma hiç intizara
Benim gibi Tuna, Rensiz

Kartner caddesinde yürüyorum
Gecenin saat on ikisi
Ellerim ceplerimde
Sızlamaya başladı ayak uçlarım
Bir kafeye zor attım kendimi
Yoksa donacağım soğuktan
Sıcak kafe yetişti
İmdadıma
Ama aklımda yine sen varsın
O kömür karası gözlerin
Dışarı çıktım yeniden
Ayaz yalarken yüzümü
Bir süre sonra
Eve ulaştım
Dışarıya göre sıcak ama odam
Yokluğunun ayazı vuruyor
Yüreğime
Cama yaklaşıyorum
Yine yazıyorum adını
Buğulanan camlara

Bu gün de şiirle ettim yadını
Buğulu camlara yazdım adını

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık Lüzumsuz