Kimseye minnet etmem yüce rabbimden başka,
Başı hep dik doğrulan canım oldum olası ,
Kullara man’a katmam koşarım sırrı aşka,
Gönüller’de kavrulan tenim oldum olası.

Çocukluktan başladım hayata direnmeye,
Hiç anlam veremedim ekmeğe erinmeye,
Çalıştım çabaladım kanmadım yerinmeye,
Azımı çoğa sayan benim oldum olası .

Aldırmadım kullara kimi yay kimi oktu,
Beni bende bilipte ardımdan gelen yoktu,
Masamdaki nimetin kıymeti benden çoktu,
Kadehlere boşalan kanım oldum olası.

İnsanlardan kaçarak mutluluğu bulmuşum,
Anladım ki boş yere saçlarımı yolmuşum,
İhanetten yorulan yegane bir kulmuşum,
Yapayalnız yıkılan han’ım oldum olası.

Dildar’ım anlamadım kulların hallerini,
Bilemedim ne söyler anlatır dillerini,
Savurdum sonsuzluğa yalancı yellerini,
Bir başına çürüyen yanım oldum olası ..

Cihan BERDİBEK
15.10.2018