PREYAMUS
Sen kendine
Ne yaptın preyamus
Oysa ben kendimi her şeyden sakındım
Saklandım ölüm beni öpmesin diye
Karşında durmak gözlerinde kaybolmak için
Saklandım preyamus

Henüz tutmadan ellerimi
Daha doyamadan gözlerine
Kirpiklerinin yamacından düşürme beni
ırmak olup coş nefesimle
Ölümün uçurumlarına atma beni
Kızıl alevden ok olup battın yüreğime

Sana giden köprüler yıkıldı
Mahyaları koptu kalbimin
Kalk preyamus kalk
tut kalbimi daya göğsüne
sana atışlarını dinle
Aç gözlerini yaşa kalbimle

Hani dağ eteklerindeki vadilere
birlikte şarkılar söyleyecektik
rüzgarın al yelelerine takılıp
başka dünyalar keşfedecektik
yüreğimizin bakir koylarında
aşkımızı yüzdürecektik


Şimdi nasıl uyanır güneş
nasıl aklanır saçları gecenin
nasıl bakarız kızıl gözlerine fecrin

hadi kalk ellerini uzat bana
ağlayan bulutlar yıkasın bizi
yağmurlar gizlerinde saklasın
iki damla yaş olup düşelim bir gülün yaprağına
kırlangıçlar kanat taksın umutlarımıza
sırtlayıp götürsün bizi aşkın rüzgarıyla
yaşanmamış destansı şiirler yazılsın yazgımıza


HÜLYA ÇELİK