Şaşırdı yolunu,şaştı lehçemiz;
Rezil kepaze bir kavşak yüzünden.
Kargaya yem oldu bülbül Türkçe’miz
İki üç zibidi, yavşak yüzünden.

Bir derde tutulduk,sezmedik bunu.
Sonradan anladık ne olduğunu.
Bulandı midemiz her bulduğunu
İlaç diye yutan gırtlak yüzünden.

Erkek dişi oldu, dişi hortladı.
Medeniyet oldu bunun da adı.
Artık sokaklarda eser kalmadı
İffetli kadının parlak yüzünden.

Neydi bu milletin cephede derdi?
Biz vatan dedik mi her şey biterdi.
Gencecik yiğitler niçin can verdi?
Sanmayın bir karış toprak yüzünden…

Bu köklü bir kültür, görmüş ne çağlar.
Kökünde su değil alın teri var.
Yıkılır mı hiç bu heybetli çınar
Kurumuş bir iki yaprak yüzünden?

Elbette yıkılmaz,tamdır inancım.
Fakat başka bir şey bu derin sancım.
Yüzümü kızartan asıl utancım;
Hedefe varmayan mızrak yüzünden.


02.01.06

İstanbul

Fethullah Ekşi