Sıkma kendini öyle
.
Geceleri almaz yüreğin zorlanacaksın
Sıkışacak şah damarın
Bir sızı dolaşıp duracak koyu ve hırçın
Katlanacaksın
Duvarlara yansıyan gölgendir
Korkmana gerek yok
Sokağından geçmesine engel koyma kara kedilere
Hakkın yok buna,yasaklayamazsın
.
Sıkma kendini öyle
.
Hangi uyku vakti gelse bir eşkıya gibi
Çıkıp gelecek ,ve önüne dikilecek anılar
Şimdi’ye teslim olmak kolay değil
Geçmişi yırtmaya elverir mi gururun

Eskisi gibi kavuşturmayı dene ellerini
Yeni bir şiire başlamak üzere izin ver kalemine
Alnında gözlerinde saçlarında gezinsin
Kaleminin ucu karışma dilediğince yazsın
.
Sıkma kendini öyle
.
Koca evrende minnacık bir nokta olan bu kentte
Sana koşup gelen o sevgiliyle kol kola
Merdivenlerinden çıkıyorsundur o çorbacının
Birazdan ekmeği senin gibi bölen o yabancıyla
Yıllardır yapmakta olduğun yolculuğu …
Hatta
Günübirlik kavgalarınızı
Herhangi bir pasajda kaybolmalarını
Ayrı yattığınız mekanlarda geceyi bekleyişlerini düşün
.
Sıkma kendini öyle
.
Aynaya bak
Ağlarken bile güldüğün zamanlardaki kadar
Şirinleşirsin sen
Dank eder her gün her sabah her an
Şehirlerarası otobüs terminalinin 103 no’lu
perondan yolcu ettiğin aynı yolcuyu uğurlayışın
Aynı vedalaşmalardan dolayı
Havaya kaldırdığının sol elinin usuldan usuldan
düşmesi

.
Sıkma kendini öyle
.
Ama böyle sürmeyeceğini bu yaşamın
Böyle geçmeyeceğini bu günlerin
Aşksızlıkların
Yalnızlığını korumak için attığın voltaların
Hiç ara vermeden sabahlara değin süreceğini

Durup durup bir közü avuçlarcasına anılara dalmanı
Araladığın her sayfada yanıp tutuşmanı

Kavrulduğumuzu
Savrulduğumuzu
düşün

.
Sıkma kendini öyle

.
Kim bilir ayırdında olursun yeniden sevmenin
Bir olasılık olduğunun…

.
Sıkma
Kendini
Öyle
.