giderken kırdığın sadece gönlüm değildi
kemiklerim de bin parça
tıpkı bir ağacın dalları gibi
üzerimdeki hükmün sadece sevgin kadardı
gözlerimdeki ıslaklık
kaldırımlardaki çamur
İstanbul’un bitmez yokuşları
ve senin çıkmaz aşk sokağın

ah ve keşkeleri alıp
belkilerle çoğaltabilseydim umudumu
karşılık bulmayan üzgün bakışlarımı
biriktirip faiziyle öpüşlerle boğulsaydım
belki değerdi sensiz bekleyişlerin ederine
garip bir soluksuz kalış oyunu bu
nefessiz kırmızı bir yüz
ve senin kiraz dudakların, günahkar
ellerinin davetkar sıcaklığı
gözlerinin patavatsız arzulu bakışları
insanı aforoz ettirecek kadar şehvet yüklü
ah çekiyorum
sonra kocaman bir off

ve keşke hayal ettiğim kadar olsan
sadece ben olsam gözlerinde
ya da sen kör olsan başka duygulara
kalbin kapalı kalsa kapılar arkasında
ayakların tutmasa çıkamasan kalbimden
ha ne dersin
denesen belki sende beni çok seversin
o zaman hadi bi sev
hadi bi gel
hadi bi gayret
olacak
ve çok şükür aşka