Çocuktan az büyüktüm titredim zemherinde
Ne ayazlar ılıdı ısısında sinemin
Hicran itiyad oldu şehrin dört bir yerinde
Hayalimde ağladım,sinesinde annemin
Bazı günlerim sevinç ,bazı günlerim eza
Lakin sana serzeniş vefasızlıktır Roza

Üstüme bocalanır ikindi yağmurları
Hasretten arınırım rahmetin ortasında
Bana rodina diyip,yıkma muhkem surları
Sana küskün olurum zaafımın vartasında
Roza sen de bilirsin , Elif’ler baş eğemez
Seccadeye sığar da asumana sığamaz

Bak rodina suskudan kefeniyle uzaktan
Ölgün gözlerinde kin,fermanlar imzalıyor
Artık bahsetmeyelim ayrılıktan firaktan
Her akrep döngüsünde zamanım azalıyor
Düşlerimde visalin hapishaneme feza
Beni tebessümünden mahrum bırakma Roza

Paylaştığın dertlerin yük olur mu beyaza
Sen de yorgun tayları döşünde saklar mısın
Gençliğim yoldaş olmuş,o üşüten ayaza
Yoksa bir devrim gibi beni yasaklar mısın
Çok şey istemem senden ,kanaatim var aza
O step gözlerinden kahverengi ver Roza

Şu solgun avuçların ;çile,toprak ve nasır
Yorgunluğun anlamlı,yüzyılın çıkmazında
Nasıl ayrıldığımız aramızda mahrem sır
Neden ayrıldığımız insanların ağzında
Roza ağlamalısın,henüz ellerin kurak
Hatırlıyorum seni,şiirler okuyarak

Senin de coğrafyanda baki değil vücudum
Dilerim şarkıların hep Nevruzu anlatsın
Mezarıma atılan bir avuçtan fazla kum
Beşikten gurbetime senden şehadet katsın
Kaçınılmaz süreçtir , çatlamalıdır koza
Şu yorgun hatıramdan sakın hiç çıkma Roza
Farzımuhal