Gönlümün üstüne resmini çizdim
Gönül gözü kördür görmez dediler
Gönlümün içine ismini yazdım
Gönül sözü yoktur bilmez dediler

Açmamış gönlüne görecek bir göz
Etmemiş duyguya dokunacak söz
Sönsede ateşi dipte kalır köz
İçin için yanar tütmez dediler

Yanan yüreğimin ateşi sönmez
Kora döndü artık dumanı tütmez
Yüreği yananın hiç yüzü gülmez
Yangınına bir su dökmez dediler

Su gibi ömrümün derindi gölü
Kurudu bahçemin çiçeği gülü
Sustu içimde ki gönül bülbülü
Gönlünede bir söz etmez dediler

Sözüm söz demiştin beni sevmeye
Alışmıştı gözüm her gün görmeye
Benden gayrı artık yüzün gülmeye
Senden sonra yüzü gülmez dediler

Hem yüzüne sözüm hemde kalbine
Açmıştım gönlümü senin gönlüne
Tutsaydın elimi bundan kime ne
Uzatma elini tutmaz dediler

Sıkmadı elimi giderken dönüp
Etmedi bir veda yüzüme gülüp
Öldürüpte seni mezara gömüp
Taşına adını yazmaz dediler

Rüstem Bingöl (34.K)